Dag allemaal,

Als trouwe bezoeker kon je op deze pagina lezen hoe ik het beleid van Stad Hasselt duurzamer en inclusiever maakte. Vandaag wil ik het voor één keer over mezelf hebben.

Ik wil jullie meenemen naar de afgelopen zomer. Net als duizenden anderen zat ik met open mond naar de sportieve prestaties van onze atleten te kijken tijdens de Olympische Spelen. Dé prestatie die mij het meest is bijgebleven, is er eentje van extra-sportieve aard. De manier waarop gymnaste Simone Biles open en eerlijk praatte over de impact van topsport op haar mentale én fysieke gezondheid vond ik zo ongelooflijk krachtig, zo herkenbaar… Ik herkende hierin mijn eigen dochter, die veel heeft moeten opofferen voor haar sport. Helaas moet ik vaststellen dat de functie van schepen en de wijze waarop ik deze heb ingevuld, ook topsport.

Mijn politiek engagement begon als een hobby, maar groeide uit tot een dagtaak. Als schepen bepaalt politiek al acht jaar mijn hele doen en laten, mijn hele leven. Dat wil niet zeggen dat ik elke seconde aan het werk was, maar er was geen uur, laat staan een dag, dat ik niet bezig was met de toekomst van onze stad. Ik heb geen aan/uit knop. Dat was een bewuste keuze. Van zodra ik me een eerste keer politiek engageerde en nog later toen ik een schepenmandaat aanvaarde, koos ik ervoor om dat met volle overgave te doen. Die overtuiging heeft mij de kans gegeven om met zoveel mensen, ideeën en projecten in aanraking te komen dat ik alleen maar dankbaarheid kan tonen. Dankbaar om getuige te zijn van de ongelooflijke inzet van de Hasselaren en dankbaar dat ik hen daarbij op mijn kleine manier mocht helpen. Ik ben trots op wat ik voor de Hasselaar mocht realiseren. Moest het kunnen: voor geen geld in de wereld zou ik teruggaan in de tijd om een andere keuze te maken.

Van zodra ik me een eerste keer politiek engageerde en nog later toen ik een schepenmandaat aanvaarde, koos ik ervoor om dat met volle overgave te doen. Die overtuiging heeft mij de kans gegeven om met zoveel mensen, ideeën en projecten in aanraking te komen dat ik alleen maar dankbaarheid kan tonen.

Maar net als Simone Biles moet ik eerlijk zijn met mezelf en met jullie. Mensen die me goed kennen weten dat ik het als mijn plicht zie, voor de volle 100% te smijten voor mijn politiek mandaat. Ik leg de lat voor mezelf hoog en vind dat ik dat ook aan de kiezer verschuldigd ben. Maar als ik eerlijk ben, moet ik vaststellen dat die sterke focus een tol heeft geëist. Dat mijn bijdrage voor de Hasselaar ten koste is gegaan van mezelf. Net zoals dat is met het klimaat, er zit een grens aan wat een systeem kan verdragen. Zoveel jaar na de start van dit schitterende avontuur, stond ik dus opnieuw voor een keuze. Blijven kiezen voor adaptatie of eindelijk ook écht kiezen voor mitigatie?

Ondertussen is de keuze gemaakt. Ik kies er dan ook voor om mijn ambt als schepen neer te leggen.

Was dat een makkelijke keuze voor mezelf? Neen, niemand die iets graag doet, geeft dat zomaar op. Was dit dan een moeilijke keuze ten opzichte van de Hasselaren die de voorbije jaren hun vertrouwen in mij hebben gesteld? Gelukkig ook neen. Want met Groen-gemeenteraadsleden Derya Erdogan en Nele Kelchtermans staan er heel sterke opvolgers klaar.

Derya zou in januari naast mij de tweede groen-schepen worden, maar enkele maanden vroeger dan gepland zal zij dus mijn bevoegdheden overnemen. Nele zal het tweede schepenambt dan vanaf januari opnemen. Ik heb er alle vertrouwen in dat ze deze uitdaging zullen opnemen met alle kwaliteiten die hen zo kenmerken. Vol verantwoordelijkheidszin, besluitvaardigheid en medegevoel voor elke Hasselaar, ongeacht zijn of haar situatie of achtergrond.

Met Derya en Nele staan er heel sterke opvolgers klaar. Ik heb er alle vertrouwen in dat ze deze uitdaging zullen opnemen met alle kwaliteiten die hen zo kenmerken.

Ik kijk alvast met fierheid terug op hoe Hasselt de voorbije jaren veranderd is in een stad die zichtbaar en tastbaar omgaat met de uitdagingen van deze tijd. De wereld is in amper tien jaar zo sterk veranderd en Hasselt is daarop geen uitzondering. Onze stad kreeg er andere noden bij die vroegen om nieuwe oplossingen. Dat ik daar mijn steentje aan heb mogen bijdragen, stemt me dubbel zo gelukkig. Om opnieuw de vergelijking te maken met de sport: als politiek een estafetteloop is, geef ik met plezier het stokje dat ik van mijn voorgangers heb gekregen door aan anderen.

Tegelijkertijd wil ik iedereen uitnodigen om zelf de loopschoenen aan te trekken. Want hoewel het soms zo lijkt in het journaal of op sociale media: hoe wij ons als maatschappij organiseren is géén zaak van enkelingen. Politiek is een systeem dat wij hebben uitgevonden om de mening van velen zo duidelijk mogelijk te laten weerklinken. Willen we die belofte waarmaken, zijn sterke vertegenwoordigers nodig. Met stemmen die spreken voor elkaar, en niet door elkaar. Daarom doe ik graag een oproep aan jullie allemaal: neem deel! Neem verantwoordelijkheid! Neem engagement op voor jezelf, maar vooral ook voor anderen. Samen geraken we veel verder. Mijn dank heb je al.

Ook dankjewel aan zoveel mensen met wie ik vanuit mijn politieke bevoegdheid mocht samenwerken. Dat zijn er -zoals het cliché dan gaat- helaas te veel om op te noemen. Zoveel prachtige, gemotiveerde, enthousiaste mensen die elke dag met hun eigen overtuiging mee aan de kar trokken. Zowel binnen de stadsdiensten, als het Cultuurcentrum Hasselt, het SVK Midden-Limburg, binnen mijn eigen kabinet en ja, zelfs binnen de politiek – ook over partijgrenzen heen. Een extra dankjewel aan mijn lieve vrouw en kinderen voor hun steun al die tijd. Ik ga er weer meer voor jullie zijn. Zoals ooit, lang geleden…

Tot slot wil ik jullie geruststellen en tot spijt van wie het benijdt, maar mijn engagement zal ook zonder dit mandaat blijven. Ik blijf als raadslid zetelen voor Groen en wil mijn ervaring blijven inzetten ten dienste van ons allemaal.

Beste Hasselaar, beste sympathisant: bedankt voor jullie vertrouwen in mij, en tot ziens.